هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر تجربی منابع طبیعی تجدیدناپذیر بر کیفیت تنظیمگری و رشد اقتصادی ایران به عنوان یک اقتصاد غنی از منابع طبیعی برای دوره زمانی 1376-1400 است. برای نیل به این هدف، الگویی شامل تابع تولید، تغییرات کیفیت تنظیمگری و ایجاد تکنولوژی جدید و با فرض توزیع نیروی کار مولد در این سه بخش اقتصادی طراحی شده است. نتایج بیانگر اثر منفی و مستقل منابع طبیعی تجدیدناپذیر بر رشد اقتصادی بوده به طوری که کشش تولید نسبت به منابع مذکور 043/0- درصد است. همچنین کشش تولید نسبت به کیفیت تنظیمگری 10/0 برآورد شده که درنتیجه بهبود در کیفیت تنظیمگری موجب افزایش تولید شده است. اثر منابع طبیعی تجدیدناپذیر بر تغییرات در کیفیت تنظیمگری از لحاظ آماری بیمعنی شد؛ اما اثر تولید ناخالص داخلی سرانه بر تغییرات در کیفیت تنظیمگری مثبت بوده است؛ بنابراین، کیفیت تنظیمگری و رشد اقتصادی به طور متقابل بر یکدیگر مؤثرند. بر اساس این یافتهها توصیه میشود که سیاستگذاران بایستی همزمان بر حل مسائل نهادی و غیرنهادی نفرین منابع متمرکز باشند.
Mirdehghan Ashkezari S A, Makiyan S N, Hajamini M. The Effect of Non-Renewable Natural Resources on Regulatory Quality and Economic Growth in Iran. qjfep 2024; 11 (44) :151-187 URL: http://qjfep.ir/article-1-1491-fa.html
میردهقان اشکذری سید عباس، مکیان سید نظام، حاج امینی مهدی. اثر منابع طبیعی تجدیدناپذیر بر کیفیت تنظیمگری و رشد اقتصادی ایران. فصلنامه سیاست های مالی واقتصادی. 1402; 11 (44) :151-187